Huadian: Tradycyjny chiński makijaż

Tradycyjny makijaż odgrywał niezwykle ważną rolę w historii i kulturze Chin, będąc nie tylko sposobem na podkreślenie urody, ale także odzwierciedleniem statusu społecznego i obowiązujących trendów. Jedną z najbardziej charakterystycznych i urzekających form zdobienia twarzy był huadian. Ten unikalny element makijażu, często umieszczany na czole lub policzkach, przeszedł długą ewolucję, zmieniając kształty, materiały i znaczenie na przestrzeni wieków, od czasów starożytnych aż po późniejsze dynastie.

Czym dokładnie był huadian i dlaczego stał się tak popularny? To niewielka ozdoba lub wzór aplikowany na twarz, najczęściej na środek czoła, ale pojawiający się także na policzkach. Nazwa "huadian" dosłownie oznacza "kwiatową kropkę" lub "kwiatową ozdobę", co doskonale oddaje jego charakter. Choć często kojarzony z delikatnymi, kwiatowymi motywami, huadian przyjmował znacznie więcej form, stając się prawdziwym polem do artystycznych eksperymentów na twarzy.

Kształty, Kolory i Materiały – Niezwykła Różnorodność

Różnorodność kształtów, jakie mógł przyjąć huadian, była zdumiewająca. Choć kwiaty i motywy roślinne, takie jak kwiaty śliwy, były niezwykle popularne, huadian mógł również przedstawiać motyle, monety, brzoskwinie, ptaki, feniksy i inne zwierzęta. Ta bogactwo wzorów pozwalało na wyrażenie indywidualności i podążanie za modą. Wyobraź sobie twarze ozdobione delikatnymi płatkami kwiatów, sylwetkami ptaków czy symbolicznymi monetami – każdy wzór mógł nieść ze sobą pewne znaczenie lub po prostu być wyrazem estetyki epoki.

Kolorystyka huadian była zazwyczaj czerwona, co jest tradycyjnym kolorem szczęścia i pomyślności w Chinach. Jednak huadian można było spotkać także w innych barwach, na przykład zielonej czy złotej. Użycie różnych kolorów dodatkowo wzbogacało możliwości artystyczne i pozwalało na tworzenie bardziej złożonych i efektownych wzorów.

To, co naprawdę wyróżnia huadian, to niezwykłe materiały, z których był tworzony. Nie zawsze był to po prostu namalowany wzór. Do jego wykonania używano różnorodnych, często bardzo cennych surowców. Wśród nich znajdowały się szmaragdowe pióra ptaków, znane jako cuidian (翠鈿), delikatne złote i srebrne listki, papier, łuski ryb, pióra, perły, klejnoty, a nawet skrzydła ważek. Użycie takich materiałów sprawiało, że huadian stawał się prawdziwym, trójwymiarowym elementem zdobiącym twarz, mieniącym się i odbijającym światło. Wybór materiału mógł również świadczyć o zamożności i statusie osoby noszącej huadian.

Korzenie Historii – Od Starożytności do Legend

Tradycja zdobienia twarzy wzorami, które można uznać za wczesne prototypy huadian, sięga bardzo odległych czasów, aż do okresu Przed-Qin. Świadczą o tym figurki kobiece odnalezione w grobowcu Chu, datowane na Okres Walczących Królestw, w Changsha, w prowincji Hunan. Figurki te mają namalowane na twarzach ozdobne kształty lub wzory, co dowodzi, że pierwowzory huadian istniały znacznie wcześniej niż popularne legendy przypisujące ich powstanie konkretnym postaciom historycznym.

Okres Dynastii Północnych i Południowych (420-589 n.e.) jest często kojarzony z jedną z najbardziej znanych legend dotyczących powstania huadian w kształcie kwiatu. Według tej opowieści, księżniczka Shouyang (córka cesarza Song Wudi) pewnego wczesnowiosennego dnia spacerowała po pałacu. Wiatr przywiał płatek kwiatu śliwy, który opadł na jej czoło. Co zaskakujące, płatka nie dało się usunąć ani zmyć. Ponieważ jednak wyglądał on na księżniczce niezwykle pięknie, stał się natychmiastowym trendem. Inna wersja tej legendy mówi, że księżniczka Shouyang drzemała, gdy na jej czoło (i policzki) opadł kwiat śliwy, pozostawiając odciski, które utrzymywały się przez trzy dni. Efekt odcisku kwiatu był tak uderzający, że stworzył nową modę, którą natychmiast podchwyciły inne damy. Ten trend szybko rozprzestrzenił się po całym kraju, zyskując ogromną popularność.

Apogeum w Dynastii Tang – Shangguan Wan'er i Hongmei Zhuang

Okres Dynastii Tang (618-907 n.e.) i Pięciu Dynastii oraz Dziesięciu Królestw (907-979 n.e.) to czas, gdy huadian przeżywał prawdziwy rozkwit i stał się niezwykle popularnym elementem makijażu. Według Youyang zazu (酉陽雜俎), kobiety w Dynastii Tang malowały na swoich twarzach wzory zwane huazi (花子), których powstanie przypisuje się Shangguan Wan'er.

Chińska legenda ludowa głosi, że huadian w kształcie czerwonego kwiatu śliwy zyskał szczególną popularność w Dynastii Tang pod wpływem tej wybitnej postaci. Shangguan Wan'er, dama dworu i uczona, miała bliznę na czole, którą zadała jej cesarzowa Wu Zetian. Aby ukryć bliznę, Shangguan Wan'er wytatuowała lub pomalowała wokół niej czerwony kwiat śliwy, inspirując się makijażem stworzonym przez księżniczkę Shouyang. Czerwony kwiat śliwy nie tylko zakrył bliznę, ale także sprawił, że Shangguan Wan'er wyglądała jeszcze piękniej i bardziej czarująco. Ten makijaż, nazwany Hongmei zhuang (紅梅妝), co dosłownie oznacza "makijaż czerwonej śliwy", szybko stał się popularny, rozprzestrzeniając się z pałacu na zwykłych ludzi i stając się reprezentatywnym makijażem epoki Tang.

W Dynastii Tang huadian mógł być nie tylko malowany, ale także wykonany z maleńkich kawałków metalu, takich jak złota czy srebrna folia. Używano również innych materiałów, w tym papieru, łusek ryb czy skrzydeł ważek. W tym okresie istniało ponad 10 wariantów kwiatów śliwy, które były wykorzystywane jako ozdoby na twarzy. Popularne były także ozdoby w kształcie ptaków, węży i ołowiu.

W czasach prosperity Dynastii Tang i Okresu Pięciu Dynastii i Dziesięciu Królestw, inny element zdobienia twarzy, znany jako mianye, sięgał wysoko aż do dwóch stron nosa i przyjmował kształty monet, brzoskwiń, ptaków i kwiatów. Choć mianye różnił się od huadian, pokazuje ogólny trend bogatego i różnorodnego zdobienia twarzy w tym okresie.

Ewolucja w Późniejszych Dynastiach

Popularność huadian trwała w kolejnych epokach, choć jego forma i materiały mogły ewoluować. Na przykład, w Dynastii Song (960-1279 n.e.), popularne stały się huadian ozdobione perłami. Dodanie pereł nadawało ozdobie dodatkowego blasku i luksusu, odzwierciedlając estetykę i dostępność materiałów w tamtym czasie.

Ewolucja huadian przez poszczególne dynastie pokazuje, jak dynamicznie zmieniały się trendy w makijażu i zdobieniu ciała w starożytnych Chinach. Od prostych, malowanych wzorów, przez innowacyjne wykorzystanie naturalnych i szlachetnych materiałów, aż po skomplikowane kompozycje – huadian był świadectwem kreatywności i dążenia do piękna.

Tabela: Przykładowe Materiały Używane do Tworzenia Huadian na Przestrzeni Wieków

Powyższa tabela przedstawia jedynie wybrane przykłady i nie jest wyczerpująca, ale ilustruje różnorodność i zmiany w materiałach stosowanych do tworzenia huadian w różnych epokach.

Pytania i Odpowiedzi na Temat Huadian

Przybliżając sobie historię i charakterystykę huadian, naturalnie pojawiają się pytania. Oto odpowiedzi na niektóre z nich, oparte na dostępnych informacjach:

Czym dokładnie był huadian?

Huadian to tradycyjna chińska ozdoba lub wzór aplikowany na twarz, najczęściej na środek czoła, ale także na policzkach. Mógł być malowany lub tworzony z różnych materiałów.

Skąd pochodzi huadian?

Wczesne prototypy huadian sięgają okresu Przed-Qin. Popularne legendy, szczególnie ta o księżniczce Shouyang i kwiecie śliwy, przypisują jego popularyzację wczesnym dynastiom, takim jak Północna i Południowa. Legenda o Shangguan Wan'er wiąże go z dynastią Tang i makijażem Hongmei zhuang.

Jakie kształty przyjmował huadian?

Huadian przyjmował bardzo wiele kształtów, w tym kwiaty (szczególnie kwiaty śliwy, w ponad 10 wariantach w okresie Tang), motyle, monety, brzoskwinie, ptaki, feniksy, inne zwierzęta, a także wzory geometryczne lub abstrakcyjne.

Z czego robiono huadian?

Huadian był tworzony z różnorodnych materiałów, w tym farb i pigmentów, szmaragdowych piór ptaków (cuidian), złotej i srebrnej folii, papieru, łusek ryb, piór, pereł, klejnotów, a nawet skrzydeł ważek.

Czy huadian miał jakieś specjalne znaczenie?

Choć tekst nie mówi wprost o symbolicznym znaczeniu każdego kształtu, huadian był z pewnością elementem wyrażającym piękno, status i podążanie za modą epoki. W przypadku Shangguan Wan'er, miał również praktyczne zastosowanie w ukrywaniu blizny, co jednak przyczyniło się do jego ogromnej popularności jako modnego makijażu.

Historia huadian to fascynująca podróż przez wieki, pokazująca, jak kreatywnie i pomysłowo podchodzono do sztuki makijażu w starożytnych Chinach. Od prostych wzorów po skomplikowane kompozycje z użyciem cennych materiałów, huadian pozostaje pięknym symbolem chińskiego dziedzictwa w dziedzinie urody.

Jeśli chcesz przeczytać więcej interesujących artykułów jak 'Huadian: Tradycyjny chiński makijaż', odwiedź kategorię Uroda.